Θεά Ίσις

Ενεπίγραφη πλάκα θεάς Ίσιδος

2ος αιώνας π.Χ από το Δίον, Βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δίου

Η Ίσις είναι μία από τις σημαντικότερες θεές της αρχαίας Αιγύπτου. Κατέκτησε την πιο μεγάλη φήμη της κατά την Ελληνιστική περίοδο (323-30 π.Χ.) και η λατρεία της εξαπλώθηκε σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Ίσις ταυτίστηκε με πολλές θεότητες της ελληνικής μυθολογίας και κυρίως με  τη θεά Δήμητρα.  Θεωρούνταν η προσωποποίηση της γης  και η προστάτιδα των ναυτικών. Η συζυγική της αγάπη, η μητρική της στοργή μαζί με τη δύναμη της μαγικής της τέχνης, την έκαναν μια από τις περισσότερο αγαπητές θεότητες στον Αιγυπτιακό λαό.

Σύμφωνα με τον μύθο, όπως παραδίδεται από τον Πλούταρχο, η Ίσις ήταν αδερφή και σύζυγος του Όσιρη. O Όσιρης έγινε  βασιλιάς της Αιγύπτου και την  περίοδο της βασιλείας του επιδόθηκε στη βελτίωση της ζωής των Αιγυπτίων, προάγοντας τον πολιτισμό. Η Ίσις ανήλθε μαζί του στο θρόνο, τον  βοήθησε στο εκπολιτιστικό του  έργο και πρόσφερε σημαντικά αγαθά στους ανθρώπους. Δίδαξε την άλεση του σιταριού, την παρασκευή του άρτου, το γνέσιμο του λιναριού, την υφαντική και τον τρόπο θεραπείας  των ασθενειών. Θέσπισε τον γάμο και την οικογένεια. Η Ίσις ανέλαβε πρωτεύοντα ρόλο μετά το θάνατο του δολοφονημένου συζύγου της από τον αδερφό του, Σήθ. Η ίδια ανακάλυψε και ένωσε τα μέλη του νεκρού συζύγου της. Ήταν η κύρια θρηνωδός στην κηδεία του και με τη μορφή πουλιού φτερούγησε πάνω από το πτώμα του και του ξαναέδωσε ζωή. Ο Όσιρης ξαναγύρισε στη ζωή και έγινε βασιλιάς των νεκρών και κριτής του κάτω κόσμου. Κατά την παράδοση, η Ίσις προστάτευσε τον γιο της  Ώρο από τον Σήθ, το δολοφόνο του πατέρα του, ο οποίος ήθελε να καταλάβει τον θρόνο. Όταν ο Ώρος ενηλικιώθηκε ανέλαβε τη βασιλεία της Αιγύπτου και με τη βοήθεια, την πανουργία και τη μαγική ικανότητα της  Ίσιδος  νίκησε και σκότωσε τον θείο του παίρνοντας εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του.